Wysokowrażliwe dzieci są uważne na nastroje innych osób, szybko się denerwują, zwłaszcza gdy mają do zrobienia wiele rzeczy na raz, są dokładne, zdyscyplinowane, starają się nie popełniać błędów, trudno im pracować, gdy są obserwowane lub gdy są pod presją. Zazwyczaj najpierw obserwują a dopiero później działają. Część z nich jest szczególnie uzdolniona.

Dzieci te są bardziej wrażliwe na otoczenie i odpowiadają na nie silniejszymi reakcjami emocjonalnymi i behawioralnymi (np. płaczem, niezadowoleniem, krzykiem, smutkiem, złością). Wysokowrażliwe dzieci w sytuacjach doświadczania zbyt dużej ilości bodźców przyjmują zachowania mylone z nadpobudliwością, deficytami koncentracji uwagi, zaburzeniami przetwarzania sensorycznego (ang. Sensory Processing Disorder). Zachowania dzieci wysokowrażliwych określane są także jako nieśmiałość, wycofanie, bojaźliwość. Dzieci te bardziej się stresują i z większą trudnością niż ich rówieśnicy przyjmują zmiany w swoim otoczeniu. Dzieci wysokowrażliwe odznaczają się również kreatywnością, intuicją i poczuciem humoru.

Wysoka wrażliwość może być zarówno czynnikiem ryzyka, jak i czynnikiem chroniącym prawidłowy rozwój dziecka.