„Dziennikarz” wysokiej wrażliwości – pierwszy podcast z Macedonii Północnej

Pierwszym ambasadorem wysokiej wrażliwości w Macedonii Północnej jest Vjollca Sadiku, dziennikarka, autorka dokumentu, żona, matka i performerka z miasta Debar.
Podzieliła się z nami swoimi pozytywnymi i negatywnymi doświadczeniami, zarówno osobistymi jak i zawodowymi. Vjollca Sadiku, mówi o swoim doświadczeniu w następujący sposób: „Zespół przedszkolny Breshia poprosił mnie, abym opowiedziała o mojej wrażliwości, o moich doświadczeniach. To jest naprawdę trudne, życie ma zarówno wzloty, jak i upadki, są dobre, są złe chwile. Często zdarza się, że opłakujemy (coś, kogoś), ale są również chwile, w których bawimy się, śmiejemy. W życiu nie zawsze jest dobrze, ale jest coś w mojej pamięci […] dobrze wspominam, ten okres, który już minął. Kiedy przybyli do nas mieszkańcy Kosowa, którzy zostali wypędzeni przez wojnę, wspominam obraz matki, która nie wiedziała, gdzie jest jej dziecko… ta matka płakała. Nie mogłam sobie na to pozwolić, zamiast dać jej odwagę, którą my sami znaleźliśmy, ta sytuacja sprawiła, że poczułam rozpacz. Natychmiast uciekliśmy. Skontaktowaliśmy się ze wszystkimi macedońskimi kolegami, którzy pracują w różnych stacjach telewizyjnych, aby przekazać komunikat: „czteroletnie dziecko: zaginione”. Przez około dwie godziny przy wsparciu wszystkich moich przyjaciół próbowaliśmy odnaleźć dziecko. Kilka godzin później zadzwonił do nas kolega z miasta Kicevo i powiedział nam, że dziecko jest w Kicevo. Wysłaliśmy specjalny zespół, aby zabrał dziecko i dopóki dziecko nie przybyło do Debar, nie wiem, ile łez wylałam razem z matką dziecka. Nawet teraz, kiedy mówię, że jestem czuję te emocje. To była pani Sevdije Vojnika….”
Każdy chce osiągnąć coś więcej, ale się nie udaje.. nie wiem… z natury jestem trochę optymistą, bo daję sobie nadzieję. Zawsze starałam się pracować tam, gdzie chcę. Czasami, rozmawiając z moimi kolegami, jeśli to możliwe staram się im mówić, że to nie jest koniec świata, jeśli nie da się czegoś zrobić, osiągnąć, ale trzeba być szczęśliwym, zadowolonym z tego, co się robi.